dinsdag 23 juni 2020

Mijn papa, mijn held

De tweede zondag van juni is het Vaderdag, dat is al een hele lange traditie.

We luisteren naar het verhaaltje van klein wit visje.
De vriendjes van klein wit visje vertellen over hun papa, en klein wit visje luistert.



Naar aanleiding van het verhaal vertellen wij over onze papa.
De papa's van onze kleuters hebben hun kwaliteiten, er zijn er die sterk zijn, maar niet elke papa is sterk, er zijn papa's die grappig zijn, maar er zijn ook heel ernstige papa's, die nooit een grapje maken of nooit iets grappigs doen.  Er zijn papa's die 's avonds voor het slapen gaan een verhaaltje vertellen, maar er is ook een papa die dat nog nooit gedaan heeft.
We komen het één en ander te weten over de papa's.
Zo af en toe heeft juf binnenpretjes.

We leren ook dat niet elk gezin steeds bestaat uit kindje(s), mama en papa.
Een gezin kan ook bestaan uit een kindje en 2 mama's, en meteen voegt er iemand van onze grote kleuters aan toe dat sommige kindjes geen mama, maar 2 papa's hebben.

We maken een cadeau voor papa.  De zomer is in aantocht en het lijkt een hete zomer te worden.
We maken een zonnescherm voor in papa's auto.











We spelen leuke spelletjes!





Gezellig een boekje lezen.



We kleuren papa zijn snor



Ons vaderdagkaartje wordt mooi!











Nog spelletjes















We vinden een beestje op de vloer in onze toiletten.
Wat zou dat zijn?
Juf haalt er een loupepotje bij, dan kunnen het diertje goed bekijken.
Het is iemand met heel veel poten!
Is dit een duizendpoot?


Ja, 't is een duizendpoot.















Als iedereen de duizendpoot goed bekeken heeft, laten we de duizendpoot vrij in de natuur.






In het thema Moederdag hebben we thuis heel veel geknipt.
Vandaag knippen we papa zijn baard.
'juf, maar die moeilijke kromme lijn, die kan oma knippen, maar ik kan dat nog niet' zegt Finn
Helaas, oma is er niet en juf is ervan overtuigd dat Finn het wel zal kunnen, bovendien mag je ook wel wat naast de lijn knippen.  We leren knippen, het hoeft zeker niet perfect te zijn.









Onze superfantastische klas!




De Nijntjes, zij gaan in september naar juf Carine haar klas.
Maar ze blijven een beetje 'van mij', wie ooit bij mij in de klas heeft gezeten, blijft altijd een beetje van mij...!




Van deze kapoenen ga ik nog een jaar genieten!


Juf had deelgenomen aan een wedstrijd van Uitgeverij Clavis, en joepie, juf heeft gewonnen!
Donderdag was het boekje bij juf thuis aangekomen, vrijdag brengt ze het boekje mee naar onze klas. 


Seppe is helpende hand, maar hij wil graag hulp bij het openmaken van het pakje.


Khaan biedt de helpende hand.






De haren die we van papa zijn baard knipten, gebruiken we nu om papa's kale hoofd van haren te voorzien.





Bij Finn liep het even mis...
Niet zozeer het knippen was de hindernis, maar toen Finn klaar was met zijn werk kreeg hij zijn schaar niet makkelijk dicht, en dan was ze plots toe, maar er was ook een stukje vinger weg.
Finn zijn vinger bloedde heel hard, we spoelden eerst met water en toen duwde juf op de wonde, een beetje te hard vond Finn, maar dat moest nu even wel, zo zou het bloeden stoppen zei juf.
Maar eigenlijk was juf haar hartje wel heel klein, want het deed echt wel pijn bij Finn.
We belden toch naar mama om te melden wat er gebeurd was.
We legden een doekje tegen het bloeden, een ijsloly in de pols en hand omhoog en juf maar duwen op het wondje.  Zolang we niet bewogen viel het mee met de pijn.
Op een gegeven moment zei Finn: 'maar juf Chantal'
'Ja Finn, zeg het eens'
'ik denk dat dit het einde van mijn leven is, straks ga ik dood'
Juf zat toch even met haar mond vol tanden, stomverbaasd vroeg ze wat Finn precies zei.
Finn herhaalde nog eens wat hij net gezegd had.
Juf verzekerde dat je hier niet dood van gaat, juf had het ook al ervaren.  Een stukje vel van je vinger doet wel pijn, maar dood ga je er niet van.  Er gaat een nieuw stukje Finn groeien en dan ben je weer wat meer waard.  Naargelang hoeveel nieuw vel er groeit ben je toch weer een halve of zelfs een hele Euro meer waard.






Onze dappere jongen plakt met zijn gewonde pink nog haren van de kale papa.


We gaan even genieten in het zand.













Sem wil liever niet in de zandbak, hij geniet van te kijken naar de anderen.


Het cadeau voor onze superheld!