Vrijdag brengen we een bezoek aan 'de Kampenhoeve', we zeggen ook wel de ezelboerderij.
We bespreken en noteren samen hoe we onze onze uitstap organiseren.
We rijden met de auto van Ruben zijn mama, van Alyssa haar papa en van juf.
We trekken kledij aan, volgens de weersomstandigheden.
We dragen zeker stevige schoenen!
Wie zit bij wie in de auto?
We maken onze verdeling.
We maken een ezel met vingerverf.
Als blokfluit Bas komt, dan gaan we zingen.
vandaag gaan we ook dansen!
Allemaal ezels op een rij, van groot naar klein, of van klein naar groot.
We plakken onze ezels vast, zodat ze niet kunnen gaan lopen...
Vrijdag rijden we naar de Kampenhoeve in Berg.
Als we vastgeklikt zijn, kunnen we vertrekken.
In de Kampenhoeve zoeken we een plaatsje om te zitten.
Juf Katrien wil met ons enkele afspraken maken.
Juf Katrien vertelt ons één en ander over de ezels, ze vraagt ons of we verschillen kennen tussen de ezel en het paard. Ja hoor: 'de ezel zegt i-a en het paard hiiiiiiiiiiiiiiiiii' en 'de ezel heeft lange oren en het paard minder lange oren'
We leren ook nog dat de vacht van het paard en van de ezel anders aanvoelt. De ezel gaat schuilen voor de regen, het paard kan gewoon in de regen blijven staan.
Juf Katrien toont ons een halster. Zo dadelijk gaan we de pony's borstelen, maar eerst krijgen ze een halster aan.
De pony's genieten van hun borstelbeurt.
Er komt ook een geit piepen!
Na het borstelen lopen de pony's een rondje op de catwalk!
oh, we mogen in de voederbak gaan zitten...
Zouden we een lekker hapje zijn voor de ezels?
Nee hoor! De ezels zijn wel nieuwsgierig en komen ons eens van nabij bekijken, ze vinden ons best wel lief, ze willen ons helemaal niet opeten!
Ferre heeft het toch maar verdacht in 't oog...
Uit de voederplaats stappen is makkelijker gezegd dan gedaan!
Gelukkig zijn we behendige kleuters!
We wandelen op de ezels hun weide.
Knuffelaar Ruben.
Een ezel doet ook kaka, en dan is er iemand die al die kaka verzamelt in de kruiwagen,
Het mest wordt verzamelt en op geregelde tijdstippen wordt dit mest opgehaald.
We nemen nog een kijkje bij het hooi en het stro.
Wij dachten dat ezels hooi en wortels eten, maar dat is niet zo, vertelt juf Katrien ons.
Als ze jarig zijn dan krijgen ze wel eens hooi of een wortel, maar dat is dus zeer uitzonderlijk.
Op de Kampenhoeve staat ook een echte indianentent, we gaan er even in om het indianengevoel op te snuiven.
Als afsluiter van ons bezoek aan de Kampenhoeve brengen we nog een bezoek aan de paarden, maar ze staan ver weg.
We hebben genoten van onze uitstap, we hebben de week nadien nog veel te vertellen over de ezels.
We danken de mama van Ruben en zijn Beppe en Pake en de papa van Alyssa voor het vervoer.
Er wordt onderling al wel eens gediscussieerd over wie de grootste is.
Ferre blijft er vast van overtuigd dat hij de grootste is.
'nee Ferre, Gilles is de grootste' zeggen de klasgenootjes.
Meten = weten!
Ja, Gilles is toch wel groter dan Ferre.
Ferre is een sportieve kerel en geeft toe dat hij zichzelf toch wel wat groter had gezien dan hij werkelijk is. Dat is toch ook wel 'groot'.
De andere kleutertjes willen ook wel meten, want is Gilles echt wel de grootste van de klas, er zijn toch nog grote kleuters.
Gilles zelf trekt er zich niet veel van aan, maar hij wil wel meten.
Lucie wil wel weten of zij en Gilles allebei evenveel gegroeid zijn.
En ja, het lijkt wel zo te zijn, Ze zijn nog steeds allebei evengroot.
'en ik?!' wil Khaan weten.
De klasgenootjes zien het zo meteen, 'nee Khaan, Gilles is groter!'
Gilles blijft geduldig staan, en eigenlijk wist Khaan het wel, maar nu zijn we zeker!
Ferre is er wel van overtuigd dat hij niet meer de kleinste is.
'ik ben groter dan Khaan'
Ja, dat klopt!
'en ik ben ook groter dan Finn'
Ja, het scheelt niet veel, maar het klopt.
Ferre zijn dag is goed, hij is niet meer de kleinste van de klas!
enkele kapoentjes leggen en plakken hun ezels nog van klein naar groot of van groot naar klein.
We maken een ontdekboek over de ezel.
Donderdag is het feest, Ruben wordt 4 jaar.
Het was te verwachten, juf wil de kroon weer houden...
'Zie je wel, de kroon is te groot voor Ruben, ik mag ze toch houden!' probeert juf nog even.
'maar juf toch, je moet ze kleiner maken!'
Maar dan past de kroon nog niet, dan is ze te klein.
Oef, 't is gelukt, de kroon past.
Ons feestvarkentje!
4 jaar, dan mag Ruben 4 bloemen in de vaas zetten!
Zouden alle bloemen nog kunnen zingen?
Juf stelt voor om eens geen kaarsjes te blazen, we doen het al elke keer, het is niets bijzonders meer.
Maar dat gaat niet door! Ruben heeft wel door dat het een grapje is, gelukkig maar!
4 kaarsje om uit te blazen, maar niet meteen, eerst zingen we onze hele resem verjaardagsliedjes.
Hieperdepieperdepiep, HOERAAA!!!
Blazen maar!
Bravo Ruben!
Ruben heeft een prachtige taart meegebracht.
Mama heeft de taart afgegeven aan juf, dus de taart is voor juf, ze is wel te groot voor juf alleen, dus gaat ze delen met de andere juffen.
'Nee juf, de taart is voor ons en jij mag ook wel een stukje' protesteren de kleuters.
'Daar heeft Ruben zijn mama niets over gezegd, en jullie hebben toch een picknickje in jullie boekentas zitten.' zegt juf nog.
Ruben krijgt het laatste woord en hij zegt dat de taart voor de kleuters is en een stukje voor juf.
Ok dan.
Ruben bracht nog beestig mooie servetten mee.
En of het lekkere taart is!
Wat denken jullie zelf?
Op, op, alles is op!
We kleurden een tekening van een ezel.
De tekening plakken we op.
Dan knippen we stroken papier om de omheining te maken.
Luna maakt prachtige bouwsels.
Deze ezels zitten veilig.
De kleuterjuffen zijn allebei jarig in de vakantie, helaas dan is het geen school, maar geen nood, dan trakteren de juffen eerder voor hun verjaardag. We gaan een ijsje eten in het Paukeshof.
oei, oei, een hindernis... wat nu?
We zullen zeker moeten terugkeren naar school, we kunnen niet door.
'we kunnen eronder' denkt Sinan.
Maar dat is geen aanrader.
Gelukkig kunnen we er wel nog langs.
Joepie, het Paukeshof is open, we kunnen een ijsje eten.
Of zou die meneer voor ons al het ijs opgekocht hebben?
Nee, we hebben nog een ijsje. We mogen zelf kiezen welke smaak we willen.
En lekker dat het is!
Het lijkt alsof sommige kleuters nog een restje willen bewaren voor straks...
Maar juf heeft vochtige doekjes meegebracht, we gaan met een schoongemaakte snoet weer naar school.
Op het reclamebord buiten herkennen we Ferre, hij staat met zijn foto op een ijstaart.
Wat is het (soms) toch fijn om een kleuter te zijn!
