14 februari is het Valentijn, het feest van 'graag zien'.
Voor ons is het alle dagen Valentijn, wij zien elkaar elke dag graag!
Op Valentijnsdag is onze juf haar fototoestel vergeten, heel af en toe is juf een beetje verstrooid...
Hoe één en ander tot stand gekomen is, kunnen we alleen maar vertellen.
We beginnen onze dag met onze vaste rituelen en dan gaan we gezellig bij elkaar zitten, we denken eens na en vertellen over iedereen iets positiefs, we vertellen waarom we het leuk vinden dat net deze kindjes bij ons in de klas zitten en we vertellen ook waarom we van onszelf houden.
Juf noteert dit allemaal.
We genieten van dit gezellig, kort bij elkaar zitten.
Dan gaan we schrijfdansen, oh wat leuk.
2 kleutertjes mogen aan tafel schrijfdansen en 2 kleutertjes mogen in onze klas vrij spelen, na de speeltijd gaan we omwisselen.
Eerst spuit juf water op tafel en op onze handen, dan krijgen we ook nog zeep, scheerschuim, lijm en verf, rode verf. Oh wat doen we dit toch graag en van de muziek gaat ons hele lichaam in beweging en toch worden we er erg rustig van.
We nemen een afdruk van onze rode tafel op een blad vol met hartjes.
Die hartjes zal onze juf tijdens de middagpauze uitknippen.
Het zijn vele hartjes, we gaan ze nog gebruiken voor knutselwerkjes.
Terwijl de jongens genieten van hun middagdutje, maken de wakkere meisjes al een werkje.
Boris en Senne plakken de dag nadien hun hartjes.
Ons 'liefde is' tafereel is af.
We plakten hartjes van groot naar klein, er was iemand verstrooid.
We gaan werken met houtpasta, dat kennen we nog niet.
Juf doet enkele scheppen poeder in een bakje 'oh, dat is zacht aan mijn handen' reageert Boris onmiddellijk. Ook de andere kleutertjes vinden het een fijn gevoel.
Dan giet juf water bij dit poeder, daar staan we even van te kijken. Dan mogen we goed mengen, en kijk nu, het lijkt wel magie, 'we hebben zelf klei gemaakt, juf!'
Ja, zo lijkt het wel. We maakten zelf houtpasta.
Met de houtpasta 'bekleden' we een isomo bol
als we fijn gewerkt hebben, is er nog houtpasta over, daar kunnen we een gezicht mee maken.
Dit is echt wel een kolfje naar Boris zijn hand. Boris is erg creatief, al zingend en rustig aan maakt hij zijn eigen creatie, hij maakt een hoofd met haren, een grote mond, ogen een neus én een kin.
Juf staat met haar mond vol tanden te kijken naar het resultaat, dat overtreft alle verwachtingen.
De foto komt nog.
'een 💗 voor jou, omdat....'
van elk klasgenootje en van juf en van zichzelf een hartje.
De hartjes plakken op een klein wasspeldje, je kan een foto of wat je maar wil tussen de wasspeld stoppen.
We smoelen tegen pesten, want pesten daar doen wij niet aan mee.
Natuurlijk durven we elkaar al wel eens te plagen, dat hoort erbij, maar als iemand
'stop! dit vind ik niet leuk' zegt, dan stoppen we er meteen mee.
Vandaar dat we smoelen tegen pesten.
'Nu een groepsfoto, juf'
En we gaan maar door!
Alle kleuters smoelen tegen pesten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten